Enschede was in de jaren zestig een broedplaats van popgroepen. Nieuwe groepen schoten als paddenstoelen uit de grond en na Den Haag gold Enschede als de tweede beatstad van Nederland, gerekend naar het aantal bands in verhouding tot het inwoneraantal.
Textielbeat
De meeste bands waren één à twee keer per week te beluisteren in een van de vele buurt- of clubhuizen zoals onder meer de Katheeker (nu Atak), De Sloep en de Bijenkorf en podia als de Cromhof Boerderij , Eastern Star Club, Hotel Modern, Daalzicht (The Emotion Club) of Zaal Irene. Groepen als: Honest Men, First Move, St. John’s Family, Rabbits, Just for Fun, Chains, Hun en vele meer, waren enorm populair.
Alle groepen hadden hun eigen publiek. Er waren grote verschillen in stijl maar opvallend veel bands zongen meerstemmig.
Tomorrow Is Another Day
De bekenste vertegenwoordigers van deze close-harmony stijl werden The Buffoons, die met hun repertoire van onder andere The Beach Boys en The Ivy League heel populair waren en die iedere zondagmiddag in Hotel Modern optraden. Meteen de eerste single “Tomorrow Is Another Day” / “My World Fell Down”, werd een nationale hit. “It’s The End” behaalde in mei 1968 de 4e plaats. Daarna bleef de groep in de hitlijsten verschijnen met titels als “My Girl Donna”, “Let It Be Me”, “Arizona” en “Catharina Baby”. In december 1975 waren The Buffoons voor het laatst in de hitlijsten te vinden, in 1978 werd de groep ontbonden.
Ding-a-dong
Teach-In werd opgericht in 1967. Een van de eerste singles was “Spoke the Lord Creator” uit 1971, geproduceerd door Thijs van Leer. In 1972 bleven van de originele bezetting alleen Koos Versteeg en Rudi Nijhuis over en ontstond de bezetting die uiteindelijk het Eurovisie Songfestival wist te winnen: Getty Kaspers (zang), John Gaasbeek (bas, later bekend met “Orkest Freddie Golden”), Chris de Wolde (gitaar) en Ard Weeink. De band brak in 1974 door in de Benelux met de hit “Fly away”. In 1975 won de groep voor Nederland het Eurovisie Songfestival met “Ding-a-dong” (de Engelstalige versie). In 1976 verliet zangeres Getty de groep en ging als soloartieste verder. De eerste single in de nieuwe samenstelling, “Upside down”, werd de grootste Nederlandse hit van de groep. In 1978 haakte de groep aan bij de John Travolta-rage met de hit “Dear John” en in 1979 werd de benefiet-single “Greenpeace” een hit.
Olympisch Stadion vol!
Gert Timmerman had al een carrière als zanger gemaakt (“ik heb eerbied voor jouw grijze haren”) toen hij in 1963 een duo vormde met zangeres Hermien van der Weide. Het duo had in de jaren zestig veel succes. In 1969 haalde Gert een stunt uit door te beweren makkelijk een stadion vol fans te kunnen krijgen. Samen met Willem Duys organiseerde hij de “Gert en Hermien Show” in het Olympisch Stadion te Amsterdam. Meer dan 35.000 mensen kwamen op de show af, de stunt was geslaagd en Gert en Hermien ontvingen uit handen van dezelfde Duys hun twaalfde gouden plaat. Ze kregen in totaal 21 gouden platen en een platina plaat. In 1970 haalde Timmerman een hit met “Brandend zand”. Met Hermien bracht hij in 1972 “Shalalie Shalala” (“Alle Duiven Op De Dam”) uit, dat niet verder kwam dan nummer 27 in de Daverende Dertig. Zij werden beloond met een Edison voor het album met dit nummer; het werd hun bekendste plaat. Vanaf de jaren zeventig, toen zij zich tot het christendom bekeerden, hebben ze jarenlang voornamelijk religieus getint repertoire op de planken gebracht. Van Kooten en De Bie maakten een parodie op hen met het gospel-duo “De Positivo’s”.
Irene aan de Noorderhagen
De Cotton Town Jazzband is in 1958 opgericht. Ze werden ze een begrip in de regio. Vanaf 1959 tot 1969 werd iedere zaterdagavond gespeeld in de bovenfoyer van gebouw Irene aan de Noorderhagen. Deze activiteiten kwamen ongeveer overeen met zo’n 400.000 persoonuren dansgenot. Een regelmatige bezoeker schreef in zijn memoires: “Ik kan me nog als de dag van gisteren herinneren hoe ik met kloppend hart op de zaterdagavond in Enschede uit de trein stapte en via het donkere straatje langs de kloostermuur naar gebouw Irene liep, waar iedere zaterdag de Cotton Town Jazz Band optrad en waar je de lekkerste meiden van heel Twente kon vinden, die dan onveranderlijk ook zondags in Bad Boekelo te vinden waren. Gebronsde nimfen, die je middelbare schooljongenshart tot ongezonde ritmes konden opdrijven, zelfs al werd door de schuchterheid de afstand van tientallen meters in acht gehouden. Je ging ook niet naar Irene, je ging naar de Cottontown, want de lokaliteit en de band was hetzelfde.”
Heel veel muziek
Het echtpaar Helen en Fred Gaasbeek uit Glanerbrug beheerste vele muziekstijlen.
Hun grootste hits hadden ze in de jaren zestig, maar ze zijn nog steeds actief.
Fred Gaasbeek werd ook bekend als orkestleider,arrangeur onder de naam Freddy Golden en was met zijn small bigband vaak te horen op de landelijke radio en tv. Diverse muzikanten uit dit orkest hebben later een carrière in andere Hilversumse omroeporkesten gemaakt.
De ‘Bob East Showband’ had veel muzikanten die oorspronkelijk uit diverse sixtiesbands kwamen en die deel uitmaakten van het circuit. Zij traden op door het hele land en verzorgden ook de muziek bij radio en tv uitzendingen
Wilma, met haar hit ‘Een klomp met een zeiltje’ was het Twentse antwoord op de Limburgse Heintje, maar er waren nog veel meer Enschedese artiesten aktief. Enschede was in de zestiger jaren zeker de tweede muziekstad van Nederland en is dat misschien nog wel.
Hierbij het lijstje links die, nu al, bij de canon geplaatst kunnen worden om te voorkomen dat het teveel een opsomming van namen en bands wordt en deze informatie voor de geïnteresseerde, doorklikkende lezer binnen muisbereik komt te liggen.
http://www.textielbeat.nl/ [ de eigen site van de stichting met ook een pagina gewijd aan de diverse bands]
Website van Sixtiesband The Rabbits
http://seezicht.blogspot.nl/2013/03/de-canon-van-de-beatbands-in-enschede.html [ blog van Henk van de Wetering]
http://www.thechains.nl/ [ beschrijft zeer uitgebreid de geschiedenis van zo’n Textielbeat groep]
http://www.youtube.com/watch?v=389schZ8lDg&feature=share&list=UL389schZ8lDg [ song en clip over TB, gemaakt met 12 muzikanten uit verschillende TB bands]